இரத்த உறவுகளை 
இங்கும் அங்குமாய் 
இனச்சண்டை பிரித்தனவோ!

இதனால் அவதியுற்ற 
இலங்கை தமிழர்கள் 
இன்னல்பட நேர்ந்தனவோ!

இதுதான் விதியென்றும் 
இப்படித்தான் நடக்குமென்றும் 
இவர்கள் நினைத்ததில்லையே!

(அ ஆ)
அக்குளான் வைத்தியசாலை-----எனக்கு
ஆயுள்தந்த கோவிலது----அங்கு
அன்பான தாதியர்கள்
ஆணவமில்லா வைத்தியர்கள்
அனுசரணை வார்த்தைகள்
ஆழமான உபசரிப்பு-----எந்தன்

இன்பமென கருதிநானும்
ஈன்றவர்சொல் கேளாமல்
ஏதேதோ சிலவற்றை
வாலிபத்தின் கோளாறினால்
வாஞ்சையுடன் செய்ததினால்
வந்த வினைதானோ?

எனதுழைப்பு எனதுவுடல்
எனதுபணம் எனதுசுகம்
என்றலைந்து திரிந்துகொண்டு
ஏனென்ற கேள்வியினை
என்னிடத்தில் கேட்கவில்லை----அதனால்
என்தலையின் எழுத்திதுவோ?

தனிமையெனை வாட்டும்போது-----நான் 
தலயைணயை நனைப்பதில்லை 
உள்ளத்திற்கு உரம்கொடுப்பேன்-----பின் 
உசுப்பிடுவேன் என்கற்பனையை

சிந்தனைகள் மனதிற்குள் சிறைவாசம் 
வெளிவந்தால் ஏட்டினில் சிறைவாசம் 
கற்பனைகள் கனவிற்குள் சிறைவாசம் 
கனவுகள் தூக்கத்தில் சிறைவாசம் 
வேர்கள் விதைக்குள் சிறைவாசம் 
வெளிவந்தால் நிலத்தினுள் சிறைவாசம் 
மழைத்துளி கார்முகிலில் சிறைவாசம் 
பொழிந்தால் மண்ணுக்குள் சிறைவாசம் 

பலவித கனவுகளை மனதில்கொண்டு 
கருவறையில் என்னைநீ சுமந்திருந்தாய் 
கனவுகளை நிறைவேற்றி தருவானென்று 
ஆசையுடன் என்னைநீ பெற்றெடுத்தாய் 
அப்படி ஆசையுடன் பெற்றமகன் 
அனாதையாய் இங்கு வாழ்கின்றான்

மயிலை மண்ணேயுன் சிறப்பை விவரிக்க எந்தனுக்கும் ஆசையுண்டு

அருண்குமார் தம்பியின்று ஆசையுடன் கேட்டபோது எழுதநான் விருப்பப்பட்டேன்

ஓவ்வொரு மனிதருக்கும் ஒரு நாடுண்டு------அந்த 
மனிதரை நெறிப்படுத்த ஒரு மதமுண்டு 
ஓவ்வொரு இனத்திற்கும் ஒரு மொழியுண்டு----அதில் 
அவர்கள் பேச முழு உரிமையுண்டு

அழகான மயிலிட்டி கிராமம்
அங்கு கம்பீரமாய் கடலில்
அசைந்தாடும் தோணிகளின் தோற்றம்

காலை நேரத்தில் அங்கு
காணும் இடம் எல்லாம்
நடமாடும் மனிதர்கள் கூட்டம்

எறும்புகள் போல் வாழ்வில்
சுற்றுவோம் சுழலுவோம் இது
அன்றாடம் நிகழ்கின்ற நிகழ்வு

கரையோரம் குடியிருக்கும் வீடு
காற்றையும் கடவுளையும் நம்பி
ஆழ்கடலில் மீன்பிடிக்க செல்வோம்

அன்று
சாதிகளை பேசிப்பேசி
வறட்டு கெளரவமாய்
வாழ்ந்திருந்த முன்னோரெல்லாம்
பிஞ்சு மனங்களிலே
நஞ்சை கலந்ததினால்
ஒவ்வொரு மனங்களிலும்
வேரூன்றி வளர்ந்தயந்த
சாதி வெறியினாலே
இதயங்களை அழுக்காக்கி
அன்புகளை தொலைத்துவிட்டு------பல
இன்பங்களை இழந்துவிட்டு
இன்னல்களை தாங்கி
இளைஞர் யுவதியெல்லாம்
தவிப்போடு வாழ்ந்தது
அதுவும் ஒருகாலம்