என் வீட்டு முற்றத்தில்
தென்னை மரங்கள் உயர்ந்து நிற்கும்
மாமரங்கள் காய்த்திருக்கும் 
முற்றத்தில் பூமரங்கள் சிரித்திருக்கும்
​
தெருவோரம் நிழல்தரு மரங்கள்
வெய்யிலை தன்னகத்தே வீழ்த்தி
எம்மவர்க்கு நிழல் தந்திருக்கும் 
அருகருகே நின்று அழகளித்திருக்கும்

கண் இருந்தும்
பார்வை இல்லாதவனாய்..
காதிருந்தும்
கேட்க முடியாதவனாய்..
வாய் இருந்தும்
கதைக்கமுடியாதவனாய்..
​நாம் ஊரில்லாதவர்கள்!

தாய்மண்ணைத்தேடி...

மனிதம் மறந்து
மானிடம் மிருகமாய்
மாறிடும் காலம் எங்கே போகுதோ!

கடவுள் கொன்று
காமம் உண்டு
காவிஉடையில்
ஆன்மீகம்-ஒரு புறம்!

கள்ளப் பணத்தில்
வெள்ளை உடையில்
கொள்ளை அடிக்கும்
அரசியல்-ஒரு புறம்!

ஆடை குறைத்து
ஆபாசம் நிறைத்து
அசிங்கத்துடன்
​கலை-ஒரு புறம்!